تولید و کنترل کیفی رادیوایمونوکنژوگه های تشخیصی ساطع کننده پوزیترون 64cu-trastuzumab و 64cu-pr81 به منظور تصویربرداری از تومور پستان موش با استفاده از دستگاه spect دوسر

pr81 و trastuzumab آنتی بادی های مونوکلونالی هستند که با میل ترکیبی بالائی به ترتیب به آنتی ژن muc1 و گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی her2 که در سرطان های سینه و سایر سرطان ها بیان بالایی دارند متصل می شوند. هدف از این مطالعه نشان دار سازی آنتی بادی های ذکرشده با واسطه دو شلاتور dota-nhs-ester و p-scn-bn-pcta با رادیونوکلئید ساطع کننده پوزیترون 64cu به منظور تولید رادیوایمونوکنژوگه هایی هدفمند جهت رادیوایمونوسینتی گرافی سرطان پستان و همچنین مقایسه پایداری این دو شلاتور می باشد. آنتی بادی های مونوکلونال pr81 و trastuzumab، تعیین ویژگی شده، تخلیص شده و با 64cu به واسطه دو شلاتور dota و pcta به صورت غیرمستقیم نشان دار گردیدند. واکنش ایمنی کمپلکس های64cu-pr81 و 64cu-trastuzumab به ترتیب با آنتی ژن های muc1 و her2 بوسیله روش ria و همچنین سلول های mcf7 و skbr3 به ترتیب بوسیله روش cell binding بررسی شد. پایداری برون تنی کمپلکس های 64cu-pr81 و 64cu-trastuzumab در بافر و سرم خون بوسیله رادیوکروماتوگرافی لایه نازک (rtlc) بررسی گردید. سمیت سلولی و مطالعات اینترنالیزاسیون بر روی رده های سلولی mcf7 و skbr3 انجام شد. توزیع زیستی کمپلکس های 64cu-pr81 و 64cu-trastuzumab در رت های نرمال در زمان های 2، 6، 12 و 24 ساعت و در موش های balb/c دارای سرطان پستان در زمان های 12، 18، 24 و 48 ساعت انجام گرفت. مطالعات رادیوایمونوسینتی گرافی نیز بر روی موش های balb/c توموری پستان در زمان های 4، 24 و 48 ساعت پس از تزریق صورت گرفت. واکنش کنژوگاسیون در سه نسبت مولی 50، 80 و 120 از شلاتور به آنتی بادی انجام گرفت و نتایج تعداد شلاتور های متصل به آنتی بادی (c/a) در نسبت مولی 50 برای dota-pr81، pcta-pr81، dota-trastuzumab و pcta-trastuzumab به ترتیب برابر 1/3، 1/4، 2/3 و 2/4 می باشد. بازده نشاندارسازی برای 64cu-dota-pr81، 64cu-pcta-pr81، 64cu-dota-trastuzumab و 64cu-pcta-trastuzumab در غلظت 400 میکروگرم از بیوکنژوگه به ترتیب برابر 9/1 ±95%، 95/0 ± 9/98%، 66/1 ±1/96% و 7/0 ± 1/99% بود. کمپلکس های 64cu-pr81 و 64cu-trastuzumab واکنش ایمنی بالایی به muc1 و her2 به ترتیب در روش ria نشان دادند. همچنین ایمونوراکتیویتی 64cu-dota-pr81 و 64cu-pcta-pr81 با رده سلولی mcf7 به ترتیب در حدود 83% و 81% و 64cu-dota-trastuzumab و 64cu-pcta-trastuzumab در مقابل رده سلولی skbr3 به ترتیب 85% و 81% ارزیابی گردید. مطالعات ارزیابی پایداری برون تنی نشان داد که 64cu-pcta-pr81 و 64cu-pcta-trastuzumab در زمان های 24 و 48 ساعت در سرم خون به ترتیب پایدارتر از 64cu-dota-pr81 و 64cu-dota-trastuzumab می باشند. مطالعات سمیت سلولی نشان داد که اثر کشندگی رادیوایمونوکنژوگه های تولید شده تفاوت معنی داری با آنتی بادی تغییر نیافته (کنترل) ندارد. مطالعات اینترنالیزاسیون نشان داد، pr81 نشان دار شده پس از گذشت 4 ساعت حدود 78% داخل سلول های mcf7، و trastuzumab نشان دار شده پس از گذشت 8 ساعت در حدود 12% داخل سلول های skbr3 اینترنالیزه می شوند. مطالعات توزیع زیستی در رت های نرمال نشان داد که 64cu-pcta-pr81 و 64cu-pcta-trastuzumab در شرایط درون تنی بسیار پایدارتر از 64cu-dota-pr81 و 64cu-dota-trastuzumab می باشند همچنین مطالعه این رادیوایمونوکنژوگه ها در موش های balb/c توموری پستان نشان داد که هر چهار کمپلکس نسبت به کمپلکس های کنترل تجمع قابل قبولی را در محل تومور در زمان های 24 و 48 ساعت پس از تزریق نشان می دهند ولی از سوی دیگر تجمع توموری رادیوایمونوکنژوگه های 64cu-pcta-pr81 و 64cu-pcta-trastuzumab در زمان های 24 و 48 ساعت پس از تزریق بیشتر از 64cu-dota-pr81 و 64cu-dota-trastuzumab به ترتیب می باشد همچنین در مطالعات رادیوایمونوسینتی گرافی نیز نتایج کاملا مشابهی به دست آمد که این نتایج نشان می دهند، کمپلکس های شلاتور pcta با 64cu به مراتب پایدارتر از کمپلکس های شلاتور dota با این رادیونوکلئید می باشند. این مطالعات نشان دهنده پایداری شلاتور pcta نسبت به شلاتور dota بوده و همچنین نشان دهنده پتانسیل استفاده از این رادیوایمونوکنژوگه ها در تشخیص سرطان پستان است.